Alles over diamanten

Diamant de koning der edelstenen.

Diamant heeft zijn naam gekregen vanwege zijn hardheid, het Griekse woord adamus betekent 'de onbedwingbare'. Al in de oudheid werd diamant als sierraad gebruikt vanwege de sterke glans, hardheid en uiteraard de zeldzaamheid.
De slijphardheid van diamant is 140 maal groter dan die van robijn en saffier, de edelstenen die na diamant de grootste hardheid hebben. Diamanten kunnen daarom uitsluitend met diamantslijppoeder of lage kwaliteit diamanten geslepen.

Diamanten ontstaan op grote diepte van wel 150 tot 300 km onder het aardoppervlak bij zeer hoge druk en enorme temperaturen. Tijdens vulkanische uitbarstingen werden deze met het opkomende magma meegevoerd richting het aardoppervlak.

Het winnen van diamanten
De winning van diamanten gebeurt tegenwoordig met grote technische middelen waarbij de opgegraven brokken steen in steenbrekers vergruisd. De diamanten word vervolgens vanwege hun grote soortelijk gewicht door middel van triltafels en waspannen van het steengruis gescheiden. Deze triltafels en waspannen bevatten een vette substantie waarin de diamanten blijven plakken terwijl alle andere mineralen met het wassende water meegevoerd worden. De laatste scheiding gebeurt ondanks de inzet van vele moderne technieken nog

steeds handmatig. De meeste diamantmijnen zijn rendabel bij een gemiddeld rendement van 0,5 karaat diamant per ton gesteente dat verwerkt wordt. Vanwege de enorme hoeveelheden gesteente dat verzet en vergruisd wordt in de zoektocht naar diamanten is het niet verwonderlijk dat het grootste met de hand gegraven gat ter wereld de beroemde Kimberley-mijn in Zuid-Afrika is. Deze mijn werd tussen 8171 en 1908 zonder machinale hulp gegraven en heeft vanwege de enorme omvang (een diameter van 460 meter en 1070 meter diepte) de toepasselijke bijnaam 'Big-Hole' gekregen. In totaal werd in deze mijn bijna 3 ton aan diamanten gevonden.

De diamanthandel
De diamantenproductie en diamanthandel wordt wereldwijd voor 80 procent geleid en gecontroleerd door één onderneming die bekend staat onder de naam 'De Beers'. De diamanten worden na de winning gesorteerd en getaxeerd waarna ze naar Londen gestuurd worden. Daar worden de diamanten voor verkoop verdeeld in zogenaamde 'dozen' (selling mixtures) die tegen vaste prijzen te koop aangeboden worden aan een select gezelschap van ongeveer 160 koopgerechtigden. Jaarlijks worden er tien van deze verkoopbijeenkomsten gehouden. Het voornaamste doel van deze gecontroleerde handel in diamanten is om dubieuze praktijken te voorkomen en een stabiele diamantprijs te houden.

De 'dozen' worden door de kopers opnieuw gesorteerd en worden vervolgens in kleiner partijen op diamantenbeurzen te koop aangeboden. Deze diamantenbeurzen zijn eigenlijk een soort groothandels. De 4 belangrijkste diamantbeurzen ter wereld zijn te vinden in het diamantencentrum van de wereld, de stad Antwerpen. De diamanten die verhandeld worden zijn allemaal nog in hun ruwe en ongeslepen staat.

Kwaliteitsbeoordeling van diamanten

Alle ruwe diamanten die De Beers op de markt brengt worden op basis van grootte, kleur, kwaliteit en vorm ingedeeld in één van de 5000 kwaliteitsklassen die gehanteerd worden. Vroeger was slechts 20 procent van alle diamanten geschikt voor sierdoeleinden, de rest werd in de industrie gebruikt als zogenaamde industriediamanten voor slijpschijven, boorkoppen en soortgelijke toepassingen.

Sinds begin jaren ’80 wordt nog eens 20 procent aangeduid als ‘bijna-edelsteenkwaliteit’; welke voornamelijk in India worden geslepen. Door de lage lonen die in India gelden kunnen zeer kleine diamanten en diamanten van een mindere kwaliteit toch nog voor een acceptabele kostprijs bewerkt worden.

Geslepen diamanten worden volgens de 4 ‘C’s beoordeeld. Gelet wordt hierbij op de kleur (color), de zuiverheid (clarity), het slijpsel (cut) en het gewicht (carat).

Kleur: Gelige tinten zijn de meest voorkomende maar diamanten komen in bijna alle kleuren voor. De zeldzame ‘vollere’ kleuren (groen, rood, blauw, paars, geel, zwart en bruin) en de zogenaamde fantasiekleuren ‘fancy’ worden afzonderlijk op waarde geschat en kosten wat de liefhebber ervoor over heeft. Waar vroeger de gekleurde diamanten slechts door enkele verzamelaars gezocht werden en dus maar een beperkte waarde hadden is de afgelopen decennia de voorliefde voor gekleurde diamanten bij een breder publiek ontstaan waardoor de vraag , en hiermee natuurlijk ook de waarde, enorm is toegenomen. Er zijn verschillende schalen voor kleurgradering bekend maar tegenwoordig gelden wereldwijd de IDC-regels.

CIBJO	IDC	GIA	Old Terms	RAL 560 A5E
Zeer fijn wit* Zeer fijn wit	Exceptional white* Exceptional white	D E	River	Blauwwit
Fijn wit* Fijn wit	Rare white* Rare white	F G	Top Wesselton	Fijn wit
Wit	White	H	Wesselton	Wit
Zwak wit getint	Slightly Tinted white	I J	Top Crystal	Zwak getint wit
Getint wit	Tinted white	K L	Crystal	Getint wit
Getint1	Tinted color1	M N	Top Cape	Zwak gelig
Getint2	Tinted color2	O P	Cape	Gelig
Getint3	Tinted color3	Q R	Light Yellow	Zwak geel
Getint4	Tinted color4	S-Z	Yellow	Geel

Zuiverheid

Perfect diamanten bestaan niet, dus de mate van volmaaktheid wordt bepaald door de zichtbaarheid van de inwendige en uitwendige ‘foutjes’ of insluitsels (‘inclusions’). Als loepzuiver gelden geslepen diamanten waarbij met een tienvoudige loep geen insluitsels zichtbaar zijn. Gebreken die bij een sterkere vergroting pas zichtbaar worden zullen in de regel niet in de gradering meegenomen worden.

Onze diamanten

Onze actuele voorraad sieraden met diamanten vind je in één handig overzicht als je klikt op de onderstaande foto.

Imitaties van diamanten
Doordat diamanten op het eerste zicht met veel edelstenen verwisseld kan worden komt, in de ongecontroleerde handel, oplichterij regelmatig voor. Vooral bergkristal, edelberyl, cerussiet, saffier, topaas en zirkoon lijken veel op kleurloze diamant. Daarnaast bestaan er ook nog verschillende synthetische stenen en talrijke imitaties. De bekendste hiervan zijn (cubic)zirkonia en het zogenaamde strass (imitatie van glas). Er bestaan verschillende manieren om te controleren of het om echte diamanten gaat of om synthetische of imitatie exemplaren, bijvoorbeeld door middel van een lichtbrekingstest door middel van een refractometer.

Soms worden ook natuurlijke diamanten bewerkt om de waarde (onterecht) te vergroten. Natuurlijke diamanten van lage kwaliteit kunnen bijvoorbeeld door bestralingen een kleurverandering ondergaan en daardoor in een hoger kwaliteitsniveau worden ingedeeld. Stukken diamant van een goede kwaliteit kunnen in zogenaamde diamantdoublures gebruikt worden. Hierbij bestaat het bovenste deel uit diamant en het onderste deel uit een synthetische saffier, bergkristal of glas. Diamantdoublures kunnen onder de microscoop herkend worden aan onregelmatigheden zoals bijvoorbeeld minuscule luchtbelletjes tussen de twee delen.